Alles is "voor de eerste keer"

Alles is “voor de eerste keer”!

15 mei 2012.

Vandaag is het de laatste dag ,voorlopig, van Robert Jan op de Shamrock!

We vertrekken om 09.30 uur uit Cercy (een soort van klein St.Tropez aan de L’oise!). De zon schijnt en het kapje gaat er af! Heerlijk zo in de zon……..we draaien de Seine op en de eerste spettertjes kondigen zich aan. Hup..kapje er op! Dat houdt je lekker bezig. Het zat er nog niet op of de regen komt met dikke druppels naar beneden zetten….nog geen twee minuten later, van die overscherende flitsen gevolgd door donder. De achterflapjes gaan er ook op en Robert Jan en ik zitten met bevroren handen! De kachel aan!!! Het moet eigenlijk niet gekker worden. Verder heeft zich voor de tweede keer een probleem voor gedaan met de pomp van de vuilwatertank! (voor de niet-kenners, al het water aan boord wordt opgevangen in een tank en dan als de tank vol zit, loos je het water……..dus als je op ruim water bent…..en niet in de haven….daar hebben ze het voor bedacht!). Ik duik meerdere malen naar beneden om aan die knop te draaien en probeer allerlei trucs uit!.

Robert Jan naast het kacheltje is aan het “opwarmen”. Dat is maar goed ook, want we naderen Parijs met volle wind, hele hoge golven, en van die rondvaartboten die ons “niet zien zitten”. Wat een asociaal volk is dat zeg!Verder ook nog eens een giga tegen stroom. Niet zo prettig als je bedenkt dat je de boot onder de ronde bogen van de brug moet mikken! De handen van Robert Jan veranderen alras van heel koud naar zweet.

Ik kon alleen nog maar denken….als het morgen ook zo waait….en die golven…etc. Moeilijk en lastig moment.

We komen uiteindelijk bij een piepsluisje aan bakboord waar we in moeten om de haven in te kunnen, ook geen pretje.Maar ja, held Robert Jan flikt ‘t ‘m. Jeetje, wat was ik trots op hem en wat een drama gedachtes gingen er door mij heen voor morgen!Boot aan een andere boot gelegd. (de capitainerie had eerst nog plaats 69 in gedachte, maar daar kon je je fiets zelfs niet tussen parkeren).

Robert Jan en ik hebben samen nog even een “extra” ronde bal gekocht, een stekker en toen was het zover………hij ging! Helemaal niet leuk!

Na zijn vertrek ben ik de boot gaan poetsen (van binnen) wassen, bedden dekken en op gaan ruimen. Jiska smste, waar we zouden gaan eten, taxi gepakt, gezellig gegeten en daarna als een blok in slaap geslapen maar dat was helaas maar een ½ uur! De hele nacht kwamen er “beren”, wat als, “hoe moet dat nou” en de eerste manouvre…de boot omdraaien in de haven door mijn hoofd. Geen oog verder dicht gedaan!

16 mei 2012.

Om 12.00 uur kwamen ze dan: Jiska en Bobby. Ze hadden gelukkig (maar dat had ik in mijn overdrijven al 10 keer gezegd, dat ze niet veel mee moesten nemen, want dat past net in de kastjes en dat heb je allemaal niet nodig) ieder een tas bij zich (Jiska had dan wel van die leuke, open gewerkte dure sandalen aan, dus ik dacht al, dat beloofd wat voor de rest van de tas). De wind was wat gaan liggen, de zon scheen. Ik heb ze koffie gegeven en gezegd dat we meteen gaan. Dan heb ik die draai vast gehad, dacht ik. Nou………dat ging zo top, dat mijn zelfvertrouwen alras ging stijgen. Sluisje door. Links af richting het zuiden. Die dag hebben we wel 6 sluizen gedaan met onze vrienden de broodpoepers en alles verliep vlotjes.

Pppfffffff, de kop was er af. Ik had aan het einde van de dag wel een droge mond van het praten, want ik moest, natuurlijk, van mijzelf alles “uitleggen”. Jonge mensen, he, die hebben het meteen door en Bobby zat al heel snel achter het roer. In een sluis zijn er nog twee aardige kerels met een “wijnboot” die ons zeggen naast hun aan te leggen. Ik dacht wat aardig maar na aangelegd te hebben bleek dat ze ook wijn verkochten! Goed, na 5 flessen gekocht te hebben, trossen los en gaan. Misschien wel aardig om te vermelden dat we dus niet eens een kaart hadden vanwaar we naartoe zouden gaan.  De makers van de kaart zijn al 1 ½ jaar bezig deze kaart te herzien. Typisch frans, je kan het verwachten. Uiteindelijk s’avonds om 20.30 uur leggen we aan in Melun. Gewoon aan de kade, met vreselijke stroom tegen en bolders die heeeel ver uit elkaar liggen. Nou, dan hebben we Jiska! Die kan me toch knopen, lussen, springertjes maken, niet te geloven zo goed en professioneel. Bobby loopt ondertussen met een pikhaak een heel eind terug om een afgevallen stootwiel op te halen. We eten aan boord en ik val als een blok na het eten in slaap. Jis en Bobby maken er een latertje van en genieten van hun sigaretjes en de lekkere wijn.

17 mei 2012.

Robert Jan had mij verzekerd dat ik genoeg diesel had maar toch. Voor mijn gevoel zou het “pijnlijk en lastig” kunnen worden. Gelukkig vinden we in St. memmes een diesel pomp. We masselen want de pomp was eigenlijk dicht (hemelvaart he, dan werken de fransen niet) maar de pompman was er toevallig en wilde ons dan wel helpen. Ja…we konden wel tanken maar wel graag contant afrekenen!!!!!!! Jis, van boord om geld te pinnen. Zijn wij nou degene die masselen?

Verder bellen we met Arend (Arend vaart al jaren met zijn Baya door Frankrijk en weet natuurlijk alles) We hadden “bedacht”om door het kanaal Bourgonje te gaan. Totdat Jis leest dat er ook “een tunnel” is ! In verband met mijn “tunnelsyndroom” lijkt het mij verstandig deskundig advies in te winnen. Arend vertelt als eerste verhaal dat hij mensen heeft ontmoet die “onze tunnel” hadden “genomen” met een nieuwe boot daar voor 10.000 euro schade door op hadden gelopen. Als een ontvelde, van alle verf en waarschijnlijk polyester ontdaan karkas hebben ze die 2 uur door die tunnel geschuurd. (gelukkig wisten wij dat niet, van te voren). Je begrijpt, na dit verhaal van Arend kozen wij voor een andere route. Canal du loing, erg mooi en ongelofelijk veel sluizen. Er rijdt een sluiswachtertje met je mee, die met de hand, de sluizen open en dicht doet! (Frankrijk, werkvoorziening,onpraktisch?) Een sluiswachter heeft 3 a 4 sluizen onder zijn hoede en rijdt met zijn witte peuquot bestelbusje op en neer! Als je helpt gaat het sneller en Jis en Bobby hebben er een klus bij. Ze krijgen het er warm van en zij besluiten te GAAN ZWEMMEN. Ijskoud en het moment dat ze in het water wilden springen lag daar weer zo’n dood hert aan de kant. Lekker toch? Maar gezwommen hebben ze. We leggen uiteindelijk aan in de haven van Nemour. Zo staat het althans op de kaart! Dat wil zoveel zeggen dat het een stenen kade is en je moet je eigen meegenomen draaipinnen zo ongeveer in het beton draaien. Bobby, met alle kracht draait die dingen er zo in. Jis weer in de weer met de lijnen en de springertjes en het is weer helemaal top. Jis heeft zo ongeveer alle apps op haar telefoon en is daar ook heel handig mee. Ze gaat op zoek naar een goed restaurant. Bobby en ik volgen haar (en de app) maar helaas gesloten. We belanden uiteindelijk bij een super ongezellige, met van dat felle licht en stoelen waar je een houten kont van krijgt, Thai. Eten was oke. Ik strompel zo ongeveer naar huis, van vermoeidheid, stort in bed en om 01.15 uur wordt ik wakker gemaakt door Jis. Er ging een alarm af op de boot. Had ik helemaal niet gehoord ( slaap natuurlijk al 40 jaar met doppen in!). De hele kade kon het zo ongeveer horen en dat was eigenlijk wel hun zorg! We begrepen er niets van (geen Delft gedaan). Uiteindelijk hebben we gewoon het hele electra er af gehaald en zijn gaan slapen!!!! Jammer dan!

18 mei 2012.

De boot is niet gezonken en ondanks het feit dat er geen electra was hoorde ik (Jis en Bobby waren “out”) een flauw alarmsignaal. Meteen onze man Bobby wakker gemaakt die heel professioneel het hele alarm ontmantelde.

Het bleek uiteindelijk het probleem van de pomp weer te zijn. Sipko (die niet op nam) gebeld, Robert Jan, die er ook niet was. Nou ja, dan maar de pomp eruit halen! Taken zijn verdeeld, Bobby de pomp, Jiska, de boot opruimen en ik met het karretje naar het dorp voor de boodschappen. Jis en Bobby eten goed en stevig, houden van Cola, zijn niet vies van een glaasje wijn en genieten van hun Marlboros! Dus met andere woorden, veel inslaan. Jiska heeft een boodschappenlijstje gemaakt. Goh, wat heeft Robert Jan dan “eco en verantwoordt” gegeten die twee weken! Met een overvolle kar in de stromende regen kwam ik terug. Pomp even gemaakt (hij is nu weer niet werkend) Ik heb nog de wierpotten gecontroleerd en de olie en uiteindelijk zijn we pas om 13.00 uur vertrokken.

Heerlijke dag, 10 sluizen, met aan iedere kant van de boot 40 cm. ruimte, dus goed op letten en ik heb ze allemaal zonder schuurplekken doorstaan.

Ik kan het gewoon!

We liggen nu, ik ben nu aan het tikken, in Cepoy. Aan de kade met twee boldertjes, hebben net heerlijk gegeten, de ganzen (foie gras) lopen in het rond en Jis en Bobby gingen met de fietsjes naar het centre, om de town te hitten! Jis had haar nagels gelakt, leuk opgemaakt en Bobby en ik (met name) maakten er nog grappen over. Ik dacht nog…die zijn over een uur wel weer thuis. Krijg ik na 10 minuten een what’s app berichtje, met filmpje dat ze bij fransen in de auto zitten om naar een rockconcert te gaan in een volgend dorp. Gelukkig, de nagels en mascara, zijn niet voor niets geweest!

Morgen maak ik ze om 08.00 uur weer wakker, met spek en eieren want het sluiswachtertje verwacht ons om 10.00 uur bij de sluis!!

19 mei 2012.

Toch niet “prettig” als je weet dat Bobby en Jis zomaar bij “gasten” in de auto stappen voor een of ander vaag feest, 3 dorpen verder. Lig eigenlijk heel lang wakker. Lig je je meestal zorgen te maken en op te winden over je eigen kinderen, heb je dit weer! Nog veel te leren op dit gebied voor mij. Ze zijn verdomme allebei 33 jaar! Maar goed, om 5.30 uur kwamen ze dan. Er was ook nog een “meegekomen vriendin” bij, maar ik was zo opgelucht dat ze er waren dat ik daar maar verder niet meer naar heb gevraagd. (als ze maar weg is als ik op sta!!!!)Ik ga de boodschappen doen in een piep klein casinootje, kom thuis en maak ze wakker, want over een kwartier staat de sluiswachter te wachten.

Ik moet zeggen, allebei zonder morren weer aan de lijnen gestaan.

En ja hoor……..Bobby loopt wat zenuwachtig “rond” te zoeken. I phone weg!

Naar de telefoon met een andere bellen heeft ook geen zin want zijn Iphone is natuurlijk leeg. (meestal bij de jongelui). Om een lang verhaal kort te maken, ze wisten dan nog wel waar ze waren geweest. We hebben gebeld, bedacht hoe we de tel. konden terug krijgen/vinden, maar tot op heden niets, De avond was in ieder geval, voor hun, grandioos geweest. Ze hebben zich voor gedaan als producer/DJ en hebben daar alles op zijn kop gezet.

Hier gaat het nog allemaal oke, de sluizen zijn heftig…..en heel veel!

Soms zijn er 3 sluizen achter elkaar met 400 meter tussen de sluizen en een verval van 5 meter! Ik heb het nog steeds naar mijn zin ook al is het heel anders dan met Robert Jan. Ik ben blij dat Jis en Bobby er zijn, we hebben het gezellig, ze zijn geweldig met de lijnen en het aanleggen in de sluizen.

Ze houden mij “jong” met de muziek en hun verhalen!