Alles komt altijd goed!

Alles komt altijd goed!

20 mei 2012.

Goed nieuws….de Iphone is terug. De “goedgelovige” Thomassen hebben ik weet niet hoeveel aan telefoonkosten gespendeerd om Jean Marie (marokaanse Fransman van 50 jaar met 4 kinderen en zijnde de uitsmijter van de uitgaans/disco) te bereiken. Nou……beet!  Of de Iphone achter gebleven is in de auto van Jean Marie of dat de “meegekomen vriendin” als dank de Iphone mee heeft genomen, dat weten we niet maar s’nachts om 01.00 uur kwam de marokaanse Fransman de iphone brengen. Ik had, natuurlijk, weer de gedachte dat de man met een hamer de boel kort en klein zou slaan dus ze hebben hem ontmoet op de parkeerplaats van Chatillon-Coligny en als wapen hadden ze een aardappel schil mesje bij zich.

De arme jongelui hebben dus vanaf 22.00 uur met stokken tussen de ogen zitten wachten, maar het is het waard geweest!

S’ ochtends moesten ze weer vroeg op want ze gingen paardrijden! (ze zijn erg inventief!). Ze hadden het weer zo geregeld dat de “paardenmevrouw’ ze om 09.00 uur kwam halen vanuit het volgende dorpl Bobby had het nog nooit gedaan en Jis heeft over de steppe van Argentinie gegaloppeerd!

Allemaal goed gegaan en na 3 uur verschenen ze stralend weer aan boord.

Ik heb in de tussen tijd,”snel” gelopen, extra lang, brood gehaald, wierpotten schoon gemaakt, olie nagekeken, water bij gevuld en schoon gemaakt!

Lekker zonnetje en om 13.00 uur lagen we voor de eerste sluis van de 19 die zouden volgen die dag!

In het volgende te varen stuk zijn de six ecluses van Rogny. Of te wel, de sluizen liggen zo dicht op elkaar dat het voelt of de kont nog in de ene zit en de voorkant in de andere! Met een verval in de sluis van 5 meter. Er zitten geen bolders of andere attributen in de sluis en daar hebben de fransen natuurlijk een sluiswachtertje voor die je dan opwacht met een pikhaak om het touw aan te pakken. Je eigen mannetje die dan elke keer met je mee gaat naar de volgende sluis! Wat een luxe, maar ook wat een werkvoorziening!

Om 17.00 uur hebben we aangelegd in metropool Ouzouer-Sur-Trezee. Alles in het metropool was dicht! Gelukkig hadden we genoeg wijn en happen en hebben die avond lekker gegeten aan boord.

21 mei 2012.

Ik heb, natuurlijk, weer snel gelopen en het gaat inmiddels zo soepeltjes dat ik het nog leuk ben gaan vinden ook . Dus….langer! Brood mee, Jis en Bobby, die elke avond zeggen dat ze meegaan, wakker gemaakt, trossen los en in de zeikende regen vandaag gevaren. Van 12.00 tot 13.00 uur hebben de sluiswachters lunchpauze (dat is ook wel nodig met die 2 boten die per dag door de sluis komen, kunnen ze even bijkomen). Het was inmiddels zo hard aan het regenen dat het even leek of het niet meer leuk zou zijn! Gelukkig konden we er om lachen en 300% positivos aan boord geeft dan toch weer een extraatje aan de dag!

De sluiswachters hier hebben ook hun eigen onderneming. Bij de derde sluis konden we wijn kopen. Jis van boord (is een kenner), portemonnee mee en komt even later met 12 flessen terug. De eerste 6 flessen die ik zie zijn van het Kaliber , “flessen die je bewaart als je schoonouders voor het eerst met kerst komen eten en je eigenlijk al het hele jaar baalt dat kerst nog zo lang gaat duren, vanwege de wijn”. De andere 6 flessen waren “gelukkig” meer van zonder schuldgevoel op drinken!

De volgende sluis waren voor de 12 verse eitjes en een krop sla uit de tuin en de derde sluis verwachtte ik eigenlijk een geslachte kip maar het was een potje terrine.

Het regent en regent en we vinden het wel genoeg voor de dag. Er moeten hoognodig boodschappen gedaan worden. Vooral de Cola, heikel punt, is op.

We leggen aan in St-Satur, pakken “het karretje”. (Vinden zij natuurlijk helemaal niets, kan je niet mee lopen, maar gelukkig kennen ze hier niemand). Klereneind verder de super. Karretje vol, AH –tas vol en Jis en Bobby regelen een lift!! (Zij wel) van een wijnboer. Met bakken komt de regen uit de lucht zetten. Jis maakt spagetti carbonera, zwaar maar lekker.

De jongelui zitten op het overdekte achterdek met alles dicht de boel blauw te paffen en ik besluit naar bed te gaan.

22 mei 2012.

Het water is bijna op en nu moet ik aan de “overkant” van de sloot bij die kraan zien te komen. Niet prettig als je bedenkt dat het een schuine muur is dus we vragen aan de “overburen” of we naast hun even kunnen aanleggen. Hebben we meteen “kontact”. Twee echtparen en een loslopende vriendin of zus uit Innsbruck! Hebben een boot gehuurd , voor veel geld zoals ze er zelf bij vertellen en daar zitten ze dan op zo’n boot waar je niet dood op gevonden wil worden! Wat een triestheid is dat. Hebben ze ook nog rot weer en mist! Ze vinden dat ze vandaag niet kunnen uitvaren vanwege het weer!!!! Wij zitten te kijken van “waar hebben ze het over” of zijn hun ogen zo slecht. Daar gaan we dan, wat later een zeer lange dag zal blijken te zijn.

Dit gedeelte van het canal Lateral de la Loire is mooi, smal, heel groen, veel koeien langs het kanaal. Eindeloze vergezichten en met de mist en de vele regen………..zou je je kunnen voorstellen dat je s’avonds een kuil gaat graven!

Dit  gedeelte van het Canal wordt eigenlijk alleen maar bevaren door: Echtparen (leeftijd methusalem), die met elkaar een boot hebben gehuurd. Even beschrijven hoe dat er uit ziet. Er staat een man achter het roer, de andere zit er naast en de vrouwtjes zijn “bezig”! Als ze ons aan zien komen gaan ze helemaal rechts varen, kris krassend. We hebben een keer met ze in de sluis gelegen. Dan komen de beide mannen naar buiten met stevige, degelijke plastic handschoenen en zitten “de vrouwtjes” een beetje verveeld te kijken. We waren de sluis nog niet uit of ze lieten ons meteen passeren en we hebben ze daarna niet meer gezien.

Zo meandert het canal zich voort. Jis en Bobby hebben last van hun maag en doen rustig aan. Aan het einde van de dag komen we bij de sluis van Le Guetin. Deze sluis heeft een verschil van 9.23 meter en als je de sluis uit bent ga je nog 2 km door een aquaduct over de Loire.(kaarsrecht er door heen gevaren Robert Jan!) De loire die vlak naast dit canal stroomt is een wilde, kolkende brede rivier. Als je daar in terecht komt dan ben je aan het wild water raften. Gek… ik heb er nog geen boot op gezien! Ik let de hele dag op dat er niets in de schroef komt maar dan ben je wel bezig met het omzeilen van hele bomen en stukken eiland.

Het is al 19.00 uur en bij Nevers staat er op de kaart dat je kan aanleggen.

Niet dus. Wij heen en weer, omdraaien, roepen. Een (huur) boot reageert en waarschuwt voor stenen langs de kant. Jis ligt inmiddels in bed en Bobby en ik gaan door. Pas om 20.30 uur vinden we ergens aan de kant een ligplekje, blik confit de canard open gerukt, gebakken aardappels erbij en tomaat met avocado en we hadden weer een vorstenmaaltijd.

23 mei 2012.

Jiska voelt zich helemaal niet lekker en Bobby geeft ook geen sjoege dus daar ga ik weer om 7.15 uur voor het lopen. Ik besluit naar een dorpje te rennen en hoop daar ook een bakker aan te treffen. In elk dorp zijn er wel twee bakkers. Op het rotondetje voor het dorpje,je,je  staat op de borden (Dus de echte weg aanduiding),  de bakker ook aangegeven. Lachen…..ik er helemaal naar toe, de berg op, woensdag dicht! Balen. Dan maar terug naar het cafeetje want ik hoopte daar een croissantje voor de jongelui te scoren. Niet dus…want de bakker is dicht. Dit dorp Chevenon, geheten heeft verder helemaal NIETS!

Ik ken mensen die al jaren op zoek zijn naar zo’n gezellige, grote, echte franse boerderij, lekker landelijk, met van die dikke muren en een groot stuk land, er om heen. Nou, die kan je in deze streek meer dan genoeg vinden. Tip: mij bellen. Ik kan die mensen behoeden van de miskoop van hun leven. Nou ja…of ze moeten het leven echt “zat” zijn.

Bobby en ik  varen keuvelend verder, sluisje, vogeltje fotograferen, appeltje eten en het is eigenlijk zo heerlijk ontspannen dat ik mij een immens bevoorrecht mens voel.

Om 13.00 uur gaan we door het sluisje van Decize waar ook een Hopital is omdat Jiska denkt dat ze een blaasontsteking heeft. Komen we de haven in, die spiksplinter nieuw is kunnen we de kant niet op omdat er aan het einde van de aanlegsteiger een dik hek is waar we geen sleutel van hebben. (Typisch Frans! Ik kan mij er nog steeds over opwinden) Gaat de havenmeester pas om 14.30 uur weer aan het werk. Ik heb inmiddels de VVV gebeld en zij hebben het opgelost. Jiska heeft 3 uur voor Jan Doedel in een derde wereld ziekenhuis zitten wachten en uiteindelijk haar eigen huisarts gebeld. Ik heb een overheerlijk kippensoepje gemaakt, de zon schijnt, de vogels fluiten en we zijn tevreden en voldaan.