Gehaald.

Gehaald!

6 juni 2012.

In Vallebreques, het metropool met 3 pontonnetjes, zonder verder electra of water komt s’ochtends nog wel om 07.30 uur de “havenmeester” langs om z’n geld op te halen. Ik was al op weg naar de bakker, (is 6 dagen per week open….en op woensdag dicht). Gelukkig was Thess ook al op en kon ze hem te woord staan.

Jeetje, we gaan vandaag de laatste sluis in. Op nog geen 5 minuten varen van de ligplaats. Feest! Jammer genoeg komen er wolken en wordt het weer wat grimmig, wind steekt op maar we zetten de hendels open en zo trotseren we de golven op de Rhone.

Voordat we het door hebben zijn we Avignon gepasseerd en stomen we door naar Arles. Leuke plaats maar ook hier nergens een mogelijkheid om aan te leggen. Dat is wel jammer, de Fransen zijn zich er nog niet zo van bewust dat als ze wat aanleg mogelijkheden creëren er wellicht meer mensen zijn om de Rhone op en af te varen!

Met een behoorlijke golfslag en veel wind komen we “aan het einde van de Rhone”. Een emotioneel moment voor mij. Ik had het gevoel van “I did it”!

Gehaald zonder brokken, goed gegaan en wat was het spannend en fijn.

We gaan bij Port St. Louis de brug onder door, net op tijd, want een schipper die blijkbaar 10 minuten achter ons lag kon tot 16.00 uur wachten,

Brugwachter werkt niet tussen 13.00 en 16.00 uur! (hoorden we over de marifoon). We zetten de Shamrock-Tune aan, varen door het kanaal wat ons uiteindelijk op de Middellandse zee brengt. Stuurboord uit en we leggen aan in Port Napoleon. Was ook wel weer grappig want we moesten aanleggen naast een Fransman en we hadden sterke zij wind. Die man zag 2 vrouwen op een boot en greep nerveus naar de stootwielen! Nou…ik kan met enige trots zeggen, als een zacht gekookt eitje zo ertussen gelegd!

We gaan het vieren in het restaurant, luieren, lezen, aan rommelen en s’avonds wederom vieren in het restaurant. Veel Nederlanders hier. Zij laten allen hun boot op een grote vrachtwagen hier naar toe brengen.

Wij gaan op tijd naar bed, het is een mooie dag voor Thess en mij geweest!

7 juni 2012.

Inmiddels ontbijten we nu ook al in het restaurant. Om hier naar de bakker te komen of überhaupt boodschappen te gaan doen moet je redelijk van wandelen met het karretje houden want het is een kleren eind lopen.

Wij hebben trouwens deze dag hele andere plannen. Autootje gehuurd! We gaan naar Aix en provence. Goeie dag uit gekozen want de mistral waait. Of te wel, dan liggen de boten ongeveer horizontaal in de haven.

(Gelukkig nu en niet gisteren!!!!!) Thessa heeft een jaar, na haar eindexamen, daar een Frans talen gebeuren bezocht. Toen der tijd hadden Robert Jan en ik zoiets van: Ze kan nu 2 woorden….qui en non, misschien worden het er 10. Laat ze nu na een week tegen een Fransman aanlopen die geen Engels sprak, school heeft ze volgens mij nauwelijks bezocht maar ze sprak wel heel snel vloeiend Frans! Voor Thessa een sweet memorie dag en voor mij ook wel. Al die keren dat ik met de pindakaas en hagelslag haar kwam bezoeken!

We tuffen aan het einde van de dag door naar Toulon, ploffen op het strand, zoeken een hotelletje. Thessa heeft de volgende dag een vlucht terug vanaf Toulon, heel vroeg. Heeft geen zin om naar “huis” te rijden.

8 juni 2012.

Thess op het vliegtuig en ik heb er vervolgens 2 ½ uur over gedaan om naar huis te komen. S’middags maak ik goed gebruik van de auto door bij de carrefour water en andere boodschappen in te slaan. Even uitpuffen en s’avonds gewoon mosselen eten in, natuurlijk, het restaurant. Een Nederlands echtpaar, vraagt of ik bij ze kom zitten en na een tijdje komen we erachter dat zij ook in Blaricum wonen! (kleine wereld) zij zijn bezig om hun boot weer vaar klaar te maken na de rit op de vrachtwagen. Dat is een zogezegde: Behoorlijke klus. Alles moest er af anders mag je zo’n boot niet over de weg vervoeren en nu moest alles er weer op. Volgens mij moet je dan wel een “handyman” zijn.

Ik maak nog even de boot “aan kant”. Ook zo fijn, daar ben je in langzaam tempo een ½ uur mee bezig. (alweer een reden om op een boot te gaan wonen en eigenlijk wel een hele belangrijke).Of te wel, dan is’ie brandschoon ook de “badkamer”.

9 juni 2012.

Met ’t autootje ga ik Robert Jan in Marseille van het vliegveld halen. (ryan air- 23 euro) lachen. Ik had hem al 3 ½ week niet gezien maar wel elke dag over de telefoon gesproken ( wij bellen elkaar eigenlijk nooit en Jis en Bobby vroegen zich ook al af is dat nou vanwege de boot of? Ik heb het nog niet gevraagd, lijkt mij beter!).

Wij zeggen Tjarda en Gerd-Jan, die al 3 dagen bezig zijn om hun boot weer vaarklaar te maken , gedag en wij vertrekken, op weg naar Italie.

Eerste aanlegplek: Marseille. Mooie stad, mooie grote haven. Bij het aanleggen is een vriendelijke jongeman die de lijnen aan nam van onze boot, in het water gevallen en heeft daarbij zijn arm behoorlijk bezeerd. Het was zijn eigen schuld, maar toch….ik heb mij er een tijdje zorgen over gemaakt tot hij kon zeggen dat hij oké was.

Voetbal, Nederland-Denemarken. Robert Jan helemaal blij dat hij kon kijken en na 5 minuten valt hij in een soort van coma. Het enige doelpunt is aan hem voorbij gegaan. Rond de haven van Marseille heb je van die kleine leuke straatjes met allerlei gezellige eettentjes. Lekker visje gegeten, nog een pastietje aan boord en Robert Jan voelde zich weer helemaal “thuis”.

10 juni 2012.

Mooi weer, lekker windje, op naar Bandol. Niet zo ver en we gaan in een baai voor anker. Nou ja…voor anker in een baai wil natuurlijk zoveel zeggen als ook zwemmen. Het kost mij vreselijk veel moeite om dat water in te gaan. Het is “maar” 19 graden maar voelt als ijs. Gedaan, even, een paar slagen al was het alleen maar om dat zout op je huid te voelen. Robert Jan vind dat hij, na het stokbroodje, ook moet gaan. Jammerrrrrr, lang bij het zwemtrappetje gezeten en toch besloten om………….het niet te doen.

In Bandol is het feest. Harde muziek, oude auto show, winkeltjes open en heel veel mensen. Was gezellig. Wij fietsen en lopen wat rond en s’avonds vinden we wederom een gezellig eettentje. ( koken is nu even niet meer aan de orde!!!!!!gelukkig!)

11 juni 2012.

Het waait nogal. Niet mijn favoriet. Op de weatherforecast en bij de havenmeester zeggen ze dat het windkracht 4 is en naar mijn gevoel is het harder maar ja, in Bandol blijven is nou ook niet echt een optie als het 3 dagen zo blijft. Dan maar. Nou dat heb ik geweten. Het eerste half uur kwamen de golven van opzij. Met handen en voeten moest ik mij vasthouden. “oh” dacht ik, moet niet veel langer gaan duren.

Toen de koers veranderde, recht op St.Tropez af, hadden we de wind in de rug. Grote kolkende, rollende golven waar we zo op mee voeren. Vrij stabiel allemaal, al moest ik niet “naar binnen” gaan. Het ging steeds harder waaien en de laatste 2 uur heb ik liggend op de bank doorstaan. Bij St.Tropez aangekomen bleek er een race te zijn van wel 200 grote zeilboten. De Rolex race. Allemaal stoere binken met een giga ego die in de haven aan kwamen blazen terwijl Robert Jan en ik daar de aandacht van de havenmeester wilden vangen. Geen plaats, natuurlijk. Naar Cogolin door gevaren alwaar we lekker rustig aan kunnen leggen.

12 juni 2012.

Windkracht 7. Dan gaan we dus niet varen! Robert Jan maakt het niets uit maar harde wind is niet “mijn dingetje”. We gaan op de fietsjes naar St. Tropez. Kijken naar de “zeilbinken”. Er lagen nog wel wat boten aan de kant en de echte stoere jongens waren op het water. Robert Jan gaat kijken en ik ga de markt op. Alleen maar nederlanders. Heel veel hollandse dames die elk blousje en mandje bekijken. Het leek wel alsof de damesclubjes een midweek st.Tropez hadden geboekt om zich voor te bruinen voor de, laten we hopen, komende zomer in Nederland. En druk dat het daar was in St. Tropez. Je kon overal over de hoofden lopen. Wij vluchten naar een piep klein, heel leuk strandje, gaan lekker lunchen en fietsen aan het einde van de middag, tegen de wind in, terug naar huis. Klooien aan de boot (RJ) ik het reisloggertje.

De volgende reislogger zal de laatste zijn. Dan zijn jullie van mij af. Morgen varen we naar Cannes. Dan komt Thess weer en donderdag steken we misschien over naar Corsica om dan zaterdag of zondag op de plaats van bestemming aan te komen.  Marina Casa de Medici, is een haven onder Pisa.

Ik heb het in ieder geval nog steeds waanzinnig naar mijn zin.